Na Święta zrobiłam się na szaro...

A raczej nie "się", tylko zrobiłam sobie mieszkanie. O tym jednak za chwilę, bo zanim cokolwiek pokażę - z całego serca chciałbym w imieniu całej naszej trójki przeogromnie podziękować za wszystkie życzenia i gratulacje!! Za wszystkie maile, kartki, prezenty i w ogóle za wszystko :))) Jest nam przeogromnie miło :)))

No dobrze, ale wracajmy do tematów świątecznych - dziś w końcu obiecane kilka świątecznych migawek :) Oczywiście większość dekoracji poza choinką ozdabia nasze kąty cały grudzień, ale cóż - jednak nie udało się zaprezentować tu nic wcześniej, niestety sprawnego komputera nadal nie posiadam i jestem tu tylko z doskoku :( Ale dziś nareszcie udało się upamiętnić te moje szarości... bo to właśnie ten kolor króluje u nas w tym roku!

Może nie do końca to typowo świąteczny kolor, ale cóż, nigdy nie pociągały mnie bajecznie kolorowe bombki... wolę zgrzebnie. 

Zwykle króluje u mnie biel z odrobiną czerwieni, w tym roku czerwonych akcentów jest tylko troszkę, a dominuje stare srebro (głównie za sprawą bombek, które już pokazywałam w zeszłym roku - tutaj, a w których nadal jestem zakochana) i delikatne szarości - papierów prezentowych, drobnych dekoracji, a w czasie świąt dodatkowo lnianego obrusa.

Zaczęło się niewinnie, od nabytych w listopadzie szarych papierów w groszki z Ikei i świecznika od Mimi - miłość do srebrzonego szkła mi ciagle nie minęła:

Piękny jest, prawda? A jakie cudne światło daje wieczorami, świeczki palą się w nim na okrągło :)

A przy okazji wspomnianych papierów, kupiłam też wianek, w domu od razu go rozparcelowałam i serduszka zawisły na drzwiach razem z moim zeszłorocznym wiankiem z szysek modrzewiowych:

Jak przerobiłam drugą cześć pokażę może następnym razem...

A tak wygląda nasza tegoroczna choinka, ze wspomnianymi bombkami, jeszcze mogłam sobie w tym roku pozwolić na szklane ozdoby, skoro szkrab jeszcze nie chodzi... w zasadzie wszystkie ozdoby są na niej zeszłoroczne, bo są tu i grzybki, które nadal bardzo lubię. I oczywiście uchwyty na świeczki - chyba nigdy już z tego elementu nie zrezygnuję :) Ale w tym roku udało się nareszcie zrealizować inny pomysł (do którego przymierzałam się już chyba ze 4 lata z rzędu :D) - zainstalować choinkę w wiklinowym koszu. Super rozwiązanie i bardzo je polecam - nie tylko wizualnie wygląda to o wiele fajniej, bo nie widać stojaka (a coś takiego jak ładny stojak chyba nie istnieje?) i dodaje drzewku dużo wdzięku, ale i pozwala łatwiej pod nim sprzątnąć bez trącania gałązek, łatwiej się podlewa, nie zaczepiają aż tak o gałązki kręcące się po domu zwierzaki (przynajmniej te mniejsze) itd... no i oczywiście więcej pod nim miejsca na prezenty ;P

A co poza choinką? Oczywiście jak co roku na oknach zawisła dekoracja z bombek i sznurów perełek - ale pokazywałam ją już rok temu, więc daruję wam nowe fotki :) - tu można wszystko obejrzeć dokładnie, wraz z innymi dekoracjami, które pojawiły się u nas i w tym roku... 

Za to na jednym z okien doszła  nowa dekoracja jelonkowa, plan na nią był ciut inny, w bardziej naturalnych kolorach, ale zachwycił mnie ten szary (no przecież mówiłam, że będzie na szaro?) jelonek i w efekcie wyszło tak:

I ostatecznie nasze grudniowe okno wygląda tak:

Zdjęć świątecznego stołu niestety chyba nie będzie, bo nie znalazłam na razie żadnego, które wyszło tak jakbym chciała - ale nic nowego chyba się na nim nie pojawiło :) Również słodkości były jak zawsze te same (a idealne moim zdaniem przepisy na świąteczne serniki, makowce, pierniczki itd podawałam tutaj w zeszłym roku, gdyby ktoś był zainteresowany), chociaż... tym razem stwierdziłam, że znudziło mi sie zwykłe zwijanie rolady i podałam...

Drożdżowy wieniec z makiem

To kombinacja dwóch przepisów, które już znacie z mojego bloga - drożdżowego wieńca i przepysznej masy makowej - kombinacja jak się okazało udana, polecam! Nie było łatwo dorwać choć kawałeczek i zrobić jakieś zdjęcie :) Podobnie zresztą sernika - ale obfociłam, może jednak kogoś jeszcze zachęcę do wypróbowania tego przepisu? Jest niebywale prosty!

A na koniec - mała dekoracja, która zawisła na lampie nad stołem... i znikam dalej świętować :) Mam nadzieję, że wszyscy spędzacie Święta rodzinnej atmosferze, pełnej radości, życzliwości i bliskości - i życzę Wam jak najwięcej miłych chwil, udanego odpoczynku i mnóstwa pyszności na stołach :) A także szczęśliwego Nowego Roku - oby nadchodzący 2013 rok był pełen samych zrealizowanych marzeń i szczęśliwych dni!

Pozdrawiam ciepło i świątecznie,

ushii

PS

Przepraszam bardzo, że jeszcze nie każdemu odpisałam, ale naprawdę nie bardzo mam jak regularnie zaglądać na pocztę :(

Zdobycze, które wyjaśniają wszystko :)))))

Oraz malutka taka, co nie wyjaśnia nic :D Ot, udało mi się niedawno dorwać przypadkiem koszyk, na który już miałam od daaawna chrapkę :) więc uwaga, bo odtąd nie raz się może pojawiać tu i ówdzie na zdjęciach, bo tak się z niego cieszę...

Hihi, za oknem (i na wszystkich blogach zapewne) zagościła prawdziwa zima, Święta tuż tuż, a ja tu ze zdjęciem jesiennym po tak długim milczeniu wyskakuję :) Ale dziś jeszcze zupełnie nieświąteczny post będzie - kolejne zdjęcia z lata jeszcze w zasadzie - to niech to będzie takie łagodniejsze przejście do śnieżnych klimatów :) No dobrze, ale miałam wyjaśniać, dlaczego tak długo było tu cicho i gdzie byłam jak mnie nie było... No miałam arcyważny powód :) Cofnijmy się jednak odrobinę w czasie...

Jakiś czas temu, w lecie jeszcze, na starocie się wybrałam, bo ładna pogoda była... i już jak podjeżdżaliśmy to wpadło mi w oko ONO; stało sobie jakoś tak osobno po drugiej stronie ulicy, razem z jakimś stołem paskudnym, dziwnie tak. I aż mi się gorąco zrobiło, bo to takie stare, rozkładające się na stolik i krzesełko... Cudne, drewniane całe, a nie żadne plastiki, w doskonałym stanie - tylko pomalowane olejną, wystarczy ją zedrzeć i odświeżyć... M. spojrzał, do czego tak pieję i mówi, że to chyba już ktoś kupił i koło samochodu sobie postawił? Ale kazałam mu ludzi napastować o nie... i okazało się, że nie, że do kupienia jest :) Nie popuściłam! Oczywiście ze tą swoją determinacją do sprzedawcy się nie uzewnętrzniałam, więc ostateczna cena sprawiła mi dodatkową radość... Haha - i najlepsze - jak widać jest pomalowane na żółto... i ja, co nigdy żółtego nie lubiłam, zakochałam się w tym żółtym!! I być może nawet na taki kolor je właśnie pomalujemy :) No tak, ale o czym ja tak tu ględzę? Proszę Państwa - dziś zdjęcie wyłącznie "przed" i nieszczególnie ciekawe aranżacyjnie, bo w tymczasowej lokalizacji w oczekiwaniu na zabiegi odświeżające. Ale do przeróbek już powoli się przymierzamy, więc efekty mam nadzieję też niebawem pokażę... a zatem:

Tak! Krzesełko do karmienia :) I chyba nie muszę już zbyt dużo dodawać, prawda??? TAK, TAK... Od niedawna jest nas na naszym poddaszu troszkę więcej :)))))))) Dlatego też w ostatnich miesiącach na blogach bywałam rzadko - a ostatnio wcale - i nie zawsze miałam dla Was czas - ale chyba jestem usprawiedliwiona??? :D

Dziękuję za trzymanie kciuków wszystkim blogowym ciociom :) Nasza kruszynka ma na imię Alicja, ma już 2 miesiące - i rośnie jak na drożdżach!

A krzesełko... no cóż, jak podsumowałam to już kiedyś w rozmowie z moją kochaną Agą - normalni ludzie od jakiś śpioszków i kaftaników zaczynają zakupy, ewentualnie może od łóżeczka... a ja co? Ale zdziwiłoby mnie, gdyby było inaczej :)) Zatem kolejny zakup wcale nie był lepszy :) Ale tym razem niespodziankę sprawiła mi Babcia!

Rozglądając się za tym wspomnianym łóżeczkiem natknęłam się na przeuroczy pomysł - tzw. kosz Mojżesza, czyli pleciony, często wiklinowy, kosz do spania dla noworodka. Spodobał mi się bardzo, ale cóż -  kupowanie dodatkowego łóżeczka za kilkaset złotych na tylko kilka miesięcy uznałam za przesadę i z żalem dałam sobie spokój... a tu dwa dni później - nic o tym nie wiedząc - Babcia upolowała taki właśnie koszyk dla mnie :)) Oczywiście też na starociach, ale w ogóle nieużywany i to za całe 40zł! Ale się ucieszyłam! Od razu pomyślałam, że będzie idealny na podręczne łóżeczko - w ciągu dnia jak znalazł do postawienia koło kanapy itp :) Sprawdza się super, a dodatkowo wieczorem jest też wygodnym stojakiem na wanienkę!

Tak wyglądało po zakupie... ha, znowu żółty, nie wiem co tak obrodziło:

A tak po małym liftingu: malowaniu i drobnych przeróbkach, obszyciu kosza i wymianie materacyka...

Miło, gdy  czasem, ot po prostu, spełniają się marzenia... a jak udekorowałam łóżeczko nocne, pokażę przy innej okazji, jeśli jego użytkowniczka mi to umożliwi :)

Pozdrawiam Was serdecznie!!

ushii

PS
A świątecznie będzie tu już niebawem, obiecuję :)

Specjalistka od powrotów?

Tak, to umiem na pewno, znikać stąd na długo i wracać po raz enty :) Ale co robić, czasem nie da się inaczej... najpierw blogowanie kompletnie nie wchodziło w grę, a jak już znalazłam czas - to okazało się, że nie mam na czym, bo mój komputer postanowił pożegnać się z tym światem... i tak zleciał kolejny miesiąc. Cóż, wreszcie udało mi się znaleźć coś zastępczego.

Wiele się przez ten czas u nas zdarzyło i napiszę o tym dokładniej już jutro, jak tylko dokopię się do właściwych fotek, bo panuje w nich niejaki chaos po akcji rozpaczliwego odzyskiwania :) Obiecuję, koniec z tą ciszą! Zanim jednak przejdę do spraw bardziej na czasie: różnych wyjaśnień, naszych tegorocznych dekoracji świątecznych i innych takich, dziś wrócę do sprawy drzwi, które pokazałam ostatnim razem... Bardzo się cieszę, że tak Wam się spodobały - i żałuję, że niestety nie miałam możliwości odpowiedzieć wtedy na wszystkie maile i pytania którymi zostałam zasypana. Ale już to nadrabiam - informacje, o które pytaliście już uzupełniłam i, dla porządku, umieściłam je w tamtym poście (tutaj), aby również w przyszłości nikt nie miał problemu z ich odnalezieniem.

A na koniec jeszcze małe chwalipięctwo...

Miłą niespodziankę sprawiło mi czasopismo Moje Mieszkanie - Ushiilandia znów zagościła na ich łamach, tym razem w wydaniu specjalnym - "Najpiękniejsze dekoracje domu" :))

Zatem - do zobaczenia jutro!

Pozdrawiam,
ushii