Ten słój, czy jak to nazwać (bo chyba nie jest to gąsior?) wdzięczy się u nas już dość długo; niby takie nic, przypadkowo znalezione, ale ja zakochałam się w tym nierównym wykończeniu, w tych śladach upływu czasu, w tym pięknym odcieniu... w dodatku złożyło się tak śmiesznie, że w tym samym czasie podobne słoje zaczęły się pojawiać w wielu miejscach, wyszło że niechcący stałam się posiadaczką modnego gadżetu :P
A jakiś czas temu dołaczył do niego równie uroczy braciszek, z szerszą szyjką. I w nim też się zakochałam! Wśród wielu zalet miał też tę, że kosztował dosłownie kilka złotych. Cena za słoik może nie szokująca, ale gdy porównamy ją z ceną identycznie wygladających stylizowanych słojo-wazonów w sklepach... a w dodatku mój to przecież prawdziwy staruszek, a nie żadna stylizowana nówka... no, buzia się sama uśmiecha :)
Jest po prostu cudny!!
Ekhm, jak widać piwonie pokazane ostatnio to tylko mały wycinek mojego peoniowego szaleństwa... A było tego jeszcze więcej :) Ale wracając do pierwszego okazu...
Jak widać zadomowił się na półce w sypialni - sądzę, że tworzy tam fajną plamę koloru - i podoba mi się ten kącik coraz mocniej. Tym bardziej, że to nie koniec zmian w tym miejscu, bo pojawiło się... nie, nie, dziś nie zdradzę, dziś znów mogę tylko znów zakończyć tak: c.d.n...
Pozdrawiam,
ushii
