Szafka, czyli post nieco techniczny

 Wrrr, znów jak nie urok to przemarsz wojsk... wczoraj była śliczna pogoda do robienia zdjęć - to aparatu nie miałam, bo oddałam go do przeglądu - dziś jak skombinowałam wreszcie zastępczy to pogoda fatalna.  I zdjęcia byle jakie... ale nie chciałam już dłużej odwlekać posta, więc są jakie są :) A zatem...

Była sobie szafka. Znaleziona koło mieszkania mojej mamy, solidna i w dobrym stanie - niestety większość czasu spędziła w piwnicy, bo nikomu do niczego nie pasowała. Aż nastąpiły u nas spore zmiany i potrzebna mi się stała szafka pod lampę... no ale mi również się ta staruszka nie podobała - nie przepadam za takimi zaokrągleniami blatów i boczków; więc, co może zbulwersuje niektórych - postanowiłam ją przerobić. I tak też się stało... Wyglądała tak:

Wymontowaliśmy  i przecięliśmy na pół drzwiczki, przerobiliśmy nieco blat, zmontowaliśmy z kilku deseczek większą szufladę, a na koniec ozdobiliśmy różnymi listewkami itp...

I tak powstała szafeczka w trochę innym stylu, która teraz nam się podoba :) a ja mam mebelek dokładnie taki, jak mi się zamarzył i to za darmo! No ok, za koszt resztek farby z puszki i kilku listewek ze schowka :P Myślę jeszcze nad ozdobieniem listewkami szuflady, ale na razie nic nie zdecydowałam - bo tak tez mi się podoba. I idealnie pasuje mi do tego kącika :))

 A na koniec, jako tą wisienkę na torcie - zamontowałam uchwyt do szuflady, który dostałam - z malutkim wyprzedzeniem - w prezencie urodzinowym od mojej kochanej Agusi! Podoba Ci się kochana?? Dziękuję jeszcze raz przeogromniaście :)))

To dopiero pierwsza z moich przeróbek i zmian, które mam do pokazania... i to w dodatku najmniejsza! Ktoś kto dobrze zna moje wnętrza nawet na powyższych fotkach to zauważy :)) Nagromadziło się tego od groma i czas najwyższy je zacząć ujawniać - więc będzie bardzo przeróbkowo niedługo (jak tylko aparat do mnie wróci, bo tym zastępczym to żadna zabawa). A skoro o przerabianiu i odnawianiu mebli mowa...

Ponieważ odstaję bardzo dużo maili z pytaniami jak odnawiam meble i od dawna już obiecuję o tym tu opowiedzieć - dziś z okazji moich przeróbek meblowych -  będzie krótkie podsumowanie, czyli "jak to robimy my" :P

Odnawianie i malowanie mebli

1. Usuwanie starych powłok

Jeśli chcemy, by nowa farba dobrze się trzymała - warto usunąć starą. Usuwać ją można:

- mechanicznie - szlifierką (oscylacyjną albo tzw deltą, na zdj. z przodu) lub ręcznie papierem ściernym - zaczynając od grubszych papierów (60-80 w zależności od powierzchni - trzeba dobrać taki papier by nie robić rys) i stopniowo przechodząc do coraz drobniejszych granulacji (np 120).

- chemicznie - za pomocą różnych dedykowanych specyfików do usuwania starych powłok - nakładamy je, odczekujemy chwilę i ściągamy łuszczącą się farbę szpachelką. Potem szlifujemy resztki papierem ściernym - niestety niektóre farby po takim zabiegu lubią się mazać i dużo trudniej je usunąć do końca, więc lepiej to najpierw przetestować na małym kawałku...

- opalarką - farba złuszcza się pod wpływem ciepła, w czym pomagamy jej szpachelką. Trzeba tylko uważać ze zbyt długim podgrzewaniem w jednym miejscu i ze zbyt małej odległości, by nie przypalić drewna. Resztki farby usuwamy oczywiście papierem ściernym.

2. Przygotowanie do malowania

Jeśli mebel jest drewniany - wygładzamy jego powierzchnię drobnym papierem, starannie usuwamy pył po szlifowaniu (inaczej przyklei się do pędzla i na nic nasz wysiłek), jeśli trzeba też odtłuszczamy i gotowe.

Na tym etapie trzeba też uzupełnić ubytki szpachlą - oczywiście jeśli to konieczne i jeśli oczekujemy gładkiego i równego efektu; po wyschnięciu starannie takie miejsca szlifujemy. Jeśli malować będziemy kryjącą farbą - wystarczy biała akrylowa szpachla, bardzo  łatwa do szlifowania. Ja używam takiej:

Jeśli mebel będzie bejcowany, kryty barwiącym woskiem itd - należy użyć szpachli w kolorze o ton jaśniejszym od docelowego koloru mebla (więcej o tym będzie za chwilę).

Pytaliście mnie również jak poradzić sobie z meblem z płyty. Jeśli okleina jest naturalna to postępujemy podobnie jak z meblem drewnianym, uważając by nie zeszlifować zbyt mocno i nie uszkodzić jej cienkiej warstewki. Jeśli okleina jest foliowa - szlifowanie itp zabiegi oczywiście odpadają - jednak taki mebel też można pomalować, ale trzeba pamiętać, że farba może się trzymać o wiele słabiej, łatwiej odpryskiwać i łuszczyć się (w dużej mierze zależy to też od jakości farby, dlatego - w miarę możliwości - warto zainwestować w jak najlepszą). Najlepiej zaopatrzyć się w drobną wełnę stalową, albo w bardzo drobny papier ścierny - i zmatowić powierzchnię przed malowaniem - zwiększy to przyczepność farby (istnieją też specyfiki zwiększające jej przyczepność, ale takie matowienie jest konieczne mimo wszystko - i nie trwa to długo). Koniecznie trzeba też odtłuścić mebel (i odpylić oczywiście).

My nie mamy takich mebli, bo wolimy naturalne drewno, więc nie mogę takich przykładowych realizacji za dużo pokazać. Z jednym wyjątkiem - płyta zwieńczająca naszą garderobę była w takiej właśnie okleinie imitującej drewno - jako jedyna ostała się z konstrukcji pozostałej po poprzednich właścicielach naszego poddasza i pokryliśmy ją identycznie jak nowe drzwi - po kilku latach żadnych śladów użytkowania na niej nie ma (jednak jest dość wysoko i nie jest mocno narażona na uszkodzenia).

Płyciny drzwi schowka robiliśmy z płyt mdf, ale naturalnych, bez okleiny - drzwi użytkowane intensywnie codziennie od 6 lat i brak śladów zużycia jak widać...

3. Malowanie

Jeśli chcę pokryć mebel warstwą kryjącą - używam dobrych farb akrylowych do drewna i metalu w wersji matowej lub półmatowej, a maluję wałkiem gąbkowym i pędzelkiem.

Najpierw pędzelkiem malujemy narożniki i inne kąciki, potem wałkiem płaskie powierzchnie. Jednak żeby uzyskać trwałą powłokę nie korzystamy z zaleceń jakie umieszczają producenci farb na puszce - malujemy dobrze odciśniętym wałkiem i kładziemy kilka cienkich warstewek, a nie dwie grube - może dłużej trzeba czekać na ostateczny efekt, ale jest on trwalszy. Każdej warstwie dajemy też porządnie wyschnąć - tyle ile podaje producent, bo zapewnia to optymalne połączenie się warstw ze sobą. W efekcie cieszymy się meblami, które po kilku latach intensywnego użytkowania nie mają żadnych odprysków.

Jeśli farbę kładziemy na surowe drewno - po pierwszym malowaniu nawet dobrze wyszlifowanego mebla podniesie się tzw. włos. Włókienka drewna pod wpływem wilgoci puchną i się unoszą - efektem jest mniej lub bardziej szorstka powierzchnia. Dlatego po wyschnięciu pierwszej warstwy szlifujemy jeszcze raz - ale tym razem bardzo drobnym papierem (np 400) i tylko delikatnie, bez silnego nacisku - po kilku ruchach już poczujemy gładką powierzchnię pod palcami, więc idzie to błyskawicznie. Odpylamy (!) i można kłaść koleją warstwę (nie trzeba tego oczywiście powtarzać przy kolejnych warstwach farby).

Nie zabezpieczam dodatkowo tak pomalowanych mebli żadnym lakierem itp, bo a) nie widzę konieczności, nasze powłoki są wystarczająco trwałe, b) nie lubię błyszczących powierzchni, a jak dotąd nie spotkałam się z naprawdę matowym (i łatwo dostępnym) lakierem do mebli - każdy choć odrobinę zażółca białą farbę i każdy choć trochę się jak dla mnie błyszczy - pomijam tu lakiery decou, które jednak do dużych mebli nie bardzo cenowo by wyszły :). Nie używam też farb alkidowych - niby wg producentów mają być o wiele nowocześniejsze od starych olejnych, nie błyszczeć się tak, nie śmierdzieć (nieprawda!) - ale próbowałam nimi malować i wg mnie mebel wygląda jak utopiony w takiej farbie, nie czuć już drewna pod spodem - po prostu nie podoba mi się taki typ wykończenia.

Shabby chic w moim wydaniu - osiągam bardzo popularną techniką. Przed położeniem warstw jasnej, docelowej farby kładę warstwę ciemniejszą, np. brązową, grafitową - ale tylko w miejscach gdzie planuję robić przetarcia - na kantach, rantach itp. Kiedy farba wyschnie przecieram ją świeczką, a następnie normalnie maluję na jasno. Kiedy wszystko ostatecznie wyschnie - przecieram te same miejsca drobniutkim papierem ściernym - dociskając z różną siłą. Lepiej robić to stopniowo, niż od razu zetrzeć za dużo.

Natomiast gdy chcę osiągnąć transparentny efekt i tylko zabarwić drewno - używam bejc, wosków i lakierów satynowych. Pamiętać jednak trzeba, że bejca nie zabarwi białej szpachli, dlatego trzeba wtedy używać takiej w kolorze drewna - o ton jaśniejszej od docelowego koloru mebla. Ale przy większych szpachlowaniach może to i tak być widoczne, trzeba więc przemyśleć, czy na pewno taki efekt chcemy osiągnąć.

Preparat wcieram szmatką i ścieram nadmiar. Po bejcowaniu też podnosi się włos, więc również go usuwam. Na koniec pokrywam mebel woskiem - albo bezbarwnym lakierem (nie błyszczącym, matowym lub satynowym). Polecam zwłaszcza V33 - wcieram go ręcznikiem papierowym i w efekcie w zasadzie nie widać, że mebel jest polakierowany, wygląda jak woskowany.

Pobielanie mebli, z zachowaniem rysunku słojów, również można wykonać z użyciem bejc i wosków, tak jak powyżej. Albo taniej - rozwodnioną farbą akrylową do drewna, dobrze się sprawdza na mniejszych przedmiotach. Mieszam jej odrobinę ze sporą ilością wody i nakładam szerokim miękkim pędzlem, często specjalnie niezbyt równo. 

 

 

Identycznie robię, gdy chcę np lekko "zszarzyć" drewno, by wyglądało na starsze, zniszczone, tylko używam szarej, odrobiny brązowej  i białej farby. Wycieram jej nadmiar - lepiej położyć kolejną warstwę jeśli efekt wyjdzie zbyt słaby, niż przedobrzyć. Przygotowanie drewna wygląda oczywiście podobnie jak we wcześniejszych podpunktach.

I to tyle na dziś... pozdrawiam!

ushii