Sypialnia w wersji 2+1, czyli kącik naszej A.

{VOL. 1}

Obiecywałam, obiecywałam i wreszcie obietnicę realizuję - skoro jakiś czas temu pokazałam przenośny pałac naszej księżniczki (czyli uszyte prze mnie tipi), czas pokazać resztę jej włości. Choć do pokazania jest tak niewiele, że... Hmm, i może właśnie dlatego tak długo mi się z tym postem zeszło? Ale teraz to już najwyższa pora, bo szykują się tu pewne zmiany - "nowe" łóżko (w cudzysłowie, bo rzecz jasna to żadna sklepowa nówka, ale staruszka z historią, podarowana nam przez przyjaciół - metalowe cudo, ach!) i inne takie tam, więc - jedziemy z tematem :)

Na początku do wyposażenia naszej sypialni doszło oczywiście dziecięce łóżeczko. Tylko ono - cóż, z pewnych względów nie chciałam urządzać i dekorować niczego przed porodem. Ale i potem szaleć za wiele nie mogłam, bo prawie nic więcej się tu nie mieści; zawisło kilka kolorowych ramek (co ja się wtedy farb namieszałam, żeby uzyskać TE wymarzone odcienie!) i w zasadzie to już cały kącik naszej córeczki... ale i więcej wcale nie potrzeba na razie :) Bo na początku i tak spędzała czas ze mną w dziennej części mieszkania w koszu Mojżesza, który tutaj kiedyś pokazałam, a później placem zabaw rzecz jasna stało się całe mieszkanie. No właśnie, zabawy, czyli i zabawki. I tu - muszę opowiedzieć o rozlicznych schowkach.

Po pierwsze: zbiór podręcznych zabawek mieści się w czterech dużych skrzyniach po winie, wsuwanych pod nasze łóżko, dzięki czemu sprzątanie po zabawie wymaga od A. minimum wysiłku - a to mała porządnicka, więc staram się ją w tym wspierać, żeby jej tak zostało, he he (nota bene aż się zastanawiałam, czy tak całkiem bez zabawek to te zdjęcia nie wyjdą dziwnie, ale A. posprzątała i cóż, pozamiatane, przecież nie będę jej bałaganić :). Ale to nie koniec...

Pokazywałam przy różnych okazjach, jak to przy remoncie usunęliśmy jedną ze ścianek kolankowych i wykorzystaliśmy przestrzeń za nią na pojemny schowek. Szczegóły można znaleźć np tutaj. Część znajdującą się przy moim kraft-kąciku wykorzystałam na maszyny, materiały, szpargały i wszelakie inne drobiazgi, dzięki czemu w mojej "pracowni" na co dzień nie widać aż tak tego nieodzownego "twórczego bałaganu"... ale to pokazywałam już częściowo tutaj. Do pozostałej części trafiały (i zresztą nadal tak jest :) różne rzeczy, np krzesła używane okazjonalnie przy większej liczbie gości, mebelki czekające na swoją kolej do przeróbek i takie tam. Jednym słowem - była to bardzo przydatna przeróbka i wykorzystanie do maksimum korzyści płynących z faktu mieszkania na poddaszu. A trzy lata temu część tego schowka uległa kolejnej przemianie (oczywiście, jakżeby inaczej, natchnęło mnie do tych prac w samej końcówce ciąży...) - bo nowa lokatorka też musiała mieć swój kawałek szafy prawda?

Tak to wyglądało w trakcie robót...

(ta część po prawej to już wykończony przy okazji mój drugi osobisty schowek,

na drukarki i scrapowe przydasie, królestwo A. obejmuje jeszcze niewidoczne schowki po lewej :)

A tak po ukończeniu (a dokładniej to chyba z rok ma to zdjęcie, he he - oj, pisze się ten post dłuuuugo!):

Jak widać ściana obok łóżeczka jest w istocie drzwiami do ogromnego schowka: w jednej z części jest szafa, z szufladami głębokimi na prawie metr, dzięki czemu przechowywanie zapasów dowolnej ilości pieluch, kaszek, ciuszków "na zaś" i wszystkiego innego nie stanowiło nigdy żadnego problemu. W innej jest magazyn na duże zabawki, takie jak sporych rozmiarów kuchnia albo basen piłeczkowy; więc jak widać inne meble są tu po prostu zbędne... Ale zdecydowałam się jeszcze dołożyć małą, wolnostojącą szafeczkę. Na podręczne książeczki, lampkę i takie tam. Oczywiście to staroć (nabyty razem z inną szafką - wówczas to o tej dzisiejszej właśnie wspominałam); odszykowałam ją po swojemu, przerobiliśmy całkiem górę, bo pierwotnie szufladki były jedna pod drugą - dzięki czemu zyskała półkę, dodaliśmy też nóżki (choć dziś myślę nad zmianą ich kształtu). No i kolorek, mmmm... :)

No a do tego - ta lampka. Jest taka pozytywna i fajna po prostu, uwielbiam ją! Chociaż nowa to wygląda tak trochę retro, prawda? No i to nie plastik, co prawda naszego króliczka Heico bardzo, bardzo lubię, ale już muchomorki tej firmy ciut mi za plastikowo wyglądają. A ta mnie ujęła od pierwszego spojrzenia! A do towarzystwa ma słonika, którego odkąd go pierwszy raz, gdzieś, kiedyś, na pinterestowych zagranicznych fotkach ujrzałam, wiedziałam, że muszę A. sprawić! I to dokładnie w tym kolorze :) I w zeszłym roku się udało, znalazłam go - przypadkiem, jak to ja zwykle - w Scandikids :)

A propos plastików... słonik jest jednym z bardzo nielicznych wyjątków, ogólnie w domu staram się sztucznych tworzyw unikać, no i w zabawkach też... oczywista oczywistość, że Lego to Lego i kropka, podobnie samochodziki, nie da się wyłącznie z drewna czy metalu (no a klocki i autka to dwie absolutnie, naj-największe miłości A... wdała się w mamusię :). Ale teraz zabawki drewniane, szmaciane są tak piękne! I trwałe. Ale dosyć, o zabawkach to będzie chyba oddzielny post. Dziś tylko choć słowo muszę jeszcze o tej najpiękniejszej. Najukochańszej. Zasługuje na pogrubienie, podkreślenie i co tam jeszcze: jeździku Vilac. A. zakochała się w nim od pierwszego wejrzenia. Poszliśmy do sklepu całą trójką, żeby nasza automaniaczka sama wybrała sobie duże auto. Oczywiście, że ja po cichu byłam zakochana w Vilacu, ale nie chciałam jej niczego narzucać, tym bardziej, że to nie jest tania rzecz (ale okazja była podwójna bo i Dzień Dziecka i imieniny). A gdy A. tylko przekroczyła próg - od razu oczy jej się zaświeciły i poszła macać właśnie to czerwone cudo! A jak się dowiedziała, że właśnie po takie wielkie auto przyszliśmy i że je dostanie, to... ho ho :) I od półtora roku, dzień w dzień (choć A. ma i rower, i hulajnogę) jest w użyciu, kocha je niezmiennie (miała niecałe 18 miesięcy gdy je dostała i to był idealny moment moim zdaniem). A ja zachwycam się również niezmiennie jego jakością i trwałością (zero śladów jakichkolwiek i posłuży jeszcze niejednemu dziecku raczej), cichością, no i uroda oczywiście - takie cudo to może sobie stać wszędzie, cały czas na widoku i pasuje zawsze :) Nie jest tani (choć my upolowaliśmy go ciut, ciut taniej, w jakiejś promocji, więc się da). Ale wart każdej wydanej złotówki.

Ale wracając do kącika A. - ścianę nad szafką udekorowałam kilkoma gwiazdkami, jakoś polubiłam się mocno z tym motywem... Takie malutkie DIY, stare "świecące" w ciemnościach gwiazdki pomalowałam na kilka odcieni szarości i przyczepiłam na rzepy, więc A. może je dowolnie zamieniać i przyczepiać. I to tyle. Troszkę mi szkoda, że nie ma miejsca nawet na jakąś fajna półkę czy plakat, no ale ogólnie - obie bardzo lubimy ten kącik... Kolorystyka tak jak widać, tak jak kiedyś wspominałam, nie ma w nim ani grama różu, co pewnie niektórych zaskoczyło, bo ja ogólnie nie mam nic przeciwko różowi (w normalnych odcieniach rzecz jasna :). Ale u nas księżniczki chadzają w miętach i turkusach :) No i jak Wam się podoba?

O, zapomniałam, stoi tu też krzesełko, o którym więcej było tutaj (a dlaczego tu stoi, to zdradzę innym razem). I to w zasadzie koniec. W zasadzie, bo... bo będzie część druga, w której okaże się, ze jednak panna A. ma nieco więcej własnego wyposażenia :D O samym kąciku jednak wiele więcej powiedzieć się nie da (a i tak o jednym łóżko i szafce wyszedł niezły tasiemiec!)... żałuję bardzo, że A. nie ma własnego pokoju, na razie wiadomo, jest z tego zadowolona, ale... No i jak ja bym go urządziła, ile pomysłów mam niezrealizowanych, och! No ale cóż zrobić :)

Pozdrawiam was i życzę udanego pierwszego dnia jesieni!
ushii

PS
Moja wyprzedaż wciąż trwa, niedużo już zostało, ale może coś jeszcze sie komuś podoba?  Bo dołożyłam tam kilka drobiazgów w sam raz na zaczynającą się jesień!


*******
NA ZDJĘCIACH:
łóżeczko - Ikea
turkusowa szafka - targ staroci
lampka muchomorek - Tiger
miętowy słonik-skarbonka - ScandiKids
wózek dla lalek vintage - Allegro
jeżdzik Vilac - e-smoczek.pl