O tym, jak nie schowałam dziada :) czyli dwa kąciki w jednym poście.

No, może półtora, bo jednego w całości dziś nie pokażę - co za dużo to niezdrowo, zwłaszcza po tak długiej (tak, wiem, kolejnej!!) przerwie blogowej :) Ale i tak ten post krótki nie będzie, o nie!

Zastanawiałam się od czego zacząć, tyle mnie tu nie było. Strasznie dużo ostatnio się u mnie dzieje różnych rzeczy i w efekcie ani nie mogłam zaglądać do Was, ani nie zdążyłam tu wrzucić całej masy majowych migawek... Trudno, dlatego dziś będzie dużo zdjęć w zamian - niniejszym zaczynam wreszcie pokazywać jak się u nas pozmieniało. No to jedziemy!

Na wstępie może małe wyjaśnienie tytułu :) Zasadniczo jestem, podobnie zresztą jak mój M., z tej - chyba - mniejszości, co nie ogląda seriali, show, konkursów i co tam jeszcze innego leci w tv. No nie lubię, czasu mi na to szkoda i wolę książkę. Ale - ok, przyznaję się - piłkę nożną kocham, więc i oglądam :) Dobry film mogę obejrzeć - jednak nawet największe domowe pudełko tv czy wypasiony projektor nie ma w sobie jak dla mnie magii kina... więc generalnie telewizorów nie kocham jakoś szaleńczo, w dodatku jak dla mnie zazwyczaj psują wygląd - nawet nowoczesnych - wnętrz... a co dopiero takiego "starociowego" miszmaszu jak u nas. Dlatego opcje były dwie - pozbyć się dziada (no ale te mecze ukochane!) albo schować, usunąć z pola widzenia (ok, można jeszcze wymienić na coś bardziej stapiającego się z tłem, ale na razie ta opcja odpada). Długo to odkładałam i omijałam paskudę wzrokiem, bo szafka, którą wymodziliśmy i ustawiliśmy naprzeciwko kanapy była wygodna na różne imprezy (do siadania naturalnie :) i całkiem pakowna...

Było tak - lepszych zdjęć brak, jakoś nigdy nie pomyślałam, żeby specjalnie fotografować tą szafkę, więc mam tylko takie przypadkowe, zrobione 6 lat temu po zamontowaniu kuchni (dlatego widać sosnową szafkę, a nie białą):

Ale wreszcie nie zdzierżyłam. Szafka wyfrunęła w kawałkach, a ja zaczęłam kombinować...

Mebel idealnie odpowiadający moim potrzebom znalazłam dosłownie od razu i to za free, aż uwierzyć nie mogłam! W trakcie wizyty u rodziny znalazłam takie cudo w komórce z narzędziami, w dodatku wyszło, że to stara szafka prababci M., z historią itd... i wszystko byłoby pięknie, gdybym nie zwlekała za długo z jej przywiezieniem! Ale zanim sobie zorganizowałam transport przeszła deszczowa jesień, mroźna zima i... i to co przywiozłam do domu było w takim stanie, że płakać mi się ze złości chciało! Niestety, nic nie dało się zrobić, szafka w kawałkach wywędrowała na śmietnik :(( A ja zostałam się z kłębkiem kabli cudnie dekorujących mi kanapownię i bez żadnej szafki na horyzoncie... Jedno pocieszenie, że przywiozłam sobie też przecudne stare dwuczęściowe drzwi, takie z trochę odłażącą farbą, no prawdziwe vintage :) Kiedyś pokażę.

Efektem poszukiwań nowej-starej szafki były przede wszystkim krzesła, którymi chwaliłam się już w tym poście... A szafki dalej nie miałam. A wyjątkowo tym razem chciałam mieć ją na już! Co oczywiście oznacza, że kompletnie nigdzie niczego choć odrobinę odpowiedniego nie było... i wtedy trafiły do mnie biblioteczne szafki, które pokazywałam w zajawce poprzednio :) Najpierw, gdy jeszcze na nie czekałam, był plan - potnę, przerobię i w środku schowam dziada tv. Ale jak już dotarły... nie miałam serca oczywiście. Za piękne. I niestety - pomalutku chyba stają się unikatem? Trochę mi tego żal - komputerowe katalogi są wygodne i szybsze w obsłudze, wiem, ale coś - jak dla mnie - bibliotece to odbiera. Nie wiem, może stara się robię :) A wracając do moich szafek - po odpakowaniu we wstępnej przymiarce wyglądały tak...

M. zdarł zżółknięty lakier, dorobiliśmy nóżki, ofornirowałam, żeby pasowały do reszty... Tutaj w trakcie wspomnianego fornirowania właśnie:

Potem jeszcze tylko lakierowanie, bo tej pięknej dębiny zasłaniać nie chciałam żadną farbą - ale kolor musiałam jakoś wyrównać, bo każda część trochę inna była... i tadam!

Tak było tu jeszcze do niedawna:

A tak jest dziś! Trafił tu oczywiście też mój ukochany wentylator vintage sprezentowany mi przez M., którym się już kiedyś tutaj chwaliłam (i tam można go dokładniej obejrzeć)... i drobnej przemianie uległa też nasza domowa minigaleria zdjęć, zdecydowanie znudziła mi się kompozycja w prostokącie, a i powstało zapotrzebowanie na kilka kolejnych ramek - i teraz jest bardziej rozwojowo :)

Bardzo jestem zadowolona z efektu! Poprzednio też dorabiałam nóżki do mojej malutkiej komódki bibliotecznej - ale tak na czuja, jak mi się wydawało, że będzie pasowało. A tym razem już pooglądałam inspiracje w necie - i okazało się, że miałam rację, właśnie tego typu nóżki są odpowiednie :) więc operację powtórzyliśmy, chociaż w wersji rozbudowanej, z porządną ramą, bo to w końcu potężny kawałek mebla :)

Już się do części szufladek wprowadziliśmy, wreszcie jest miejsce na te wszystkie świeczki, notesy, długopisy, latarki i milion innych duperelek, z którymi nigdy nie wiadomo co zrobić... Takie szafki biblioteczne / aptekarskie czy inne tego typu, z mnóstwem szufladek - to genialna sprawa :) A do tego ta nasza ma jeszcze 4 fantastyczne blaty, dokładnie coś takiego mi się marzyło, gdy myślałam o takim meblu u nas... No zakochana wprost jestem w tych szufladkach! I te numerki, po prostu cudo :))

No tak, ale co z "kącikiem tv", od którego zaczęłam całą opowieść? No cóż... pamiętacie może jak jakiś czas temu pokazywałam podobną nieco szafeczkę, na archiwa, o tutaj? Najpierw był plan postawić ją właśnie tam gdzie tą biblioteczną, którą pokazałam przed chwilą. Jak widać na fotce wyżej - zamalowaliśmy szarość; stolik wyekspediowałam gdzie indziej i zrobiliśmy przymiarkę... Niestety, ściana ta ma sporo ponad 3 m wysokości i chociaż nie wyglądało to razem źle, to jakoś ciut za niska ta szafka mi się tam wydawała... Zdjęcia zrobiłam, ale gdzieś się zawieruszyły :/

Ale gdy przyszły szafki katalogowe - problem sam się rozwiązał, bo gabarytami pasowały idealnie do mojej wizji. I tak oto dziada tv nie schowałam, tylko stanęła pod nim właśnie ta szafka na archiwa... cóż, muszę w końcu zainwestować w cienki, biały tv i może nie będzie mnie tak kuł w oczy :) Teraz wygląda to tak - na razie... fotel jak widać jeszcze nie uzyskał nowej tapicerki, czeka na lato :)

Uff - miotam się w tą i z powrotem z aparatem, starczy na dziś, bo już miszmasz kompletny się robi - ale niebawem pokażę nasz kąt wypoczynkowy w całości, bo wiem, ze niektórzy nie mogą się tej mojej kanapy doczekać :D A przy okazji focenia szafki bibliotecznej zauważyłam, ze druga strona mojego "przedpokoju" (w cudzysłowie, bo na tak szumną nazwę to on nie zasługuje swoim metrażem :) też jeszcze nie doczekała się tu prezentacji! Muszę to nadrobić :)

Pozdrawiam,
ushii