Za oknem ciągle biało - i u mnie też...

A we mnie biało, biało, cicho, jednostajnie -
bo noszę w sobie wszystkich barw skupioną tajnię...

(M. Pawlikowska-Jasnorzewska)

Na konika takiego natknęłam się na grupie flickr'owej, do której mam przyjemność należeć... zakochałam się i w koniu i w fotce. Ale zdobycia identycznego nawet nie zakładałam, zbyt nikłe szanse. I jak to u mnie - ponieważ na to nie liczyłam, to się trafił - IDENTYCZNY. I jeszcze kilka innych modeli. Ostatecznie wybrałam dwa, trochę inne od tego obślinionego na zdjęciu.

Jak wiele nieprawdopodobnych zbiegów okoliczności musiało zaistnieć, żebym je posiadła? Nie byłam na starociach od półtora miesiąca; ostatnio mrozy, więc znajomy pan sprzedawca ostatnio też tam nie bywał. Figurki nie są polskie - fotka była z dość odległego zakątka świata, przyszłam na targ późno - mogły już być sprzedane. A jednak. I tak dzieje się często - im mniej w coś wierzę, tym bardziej wzrasta prawdopodobieństwo, że właśnie to się wydarzy. Muszę zacząć wierzyć, że już nigdy nic dobrego mnie nie spotka? Iiiitam, pokrętne kupczenie z Losem wychodzi z tego, za dużo widać mam czasu na głupoty, wzięłabym sie za jakies pranie, albo co :)

Widoczna w tle biała skorupa to pojemniczek, który również nie pozostawił mnie obojętną...


A wieczorami nadal szyję, tylko zdjęć nie mam jak robić :( Dziś mam nadzieję dowiedzieć wreszcie coś optymistycznego od weterynarza...



Pozdrawiam,
ushii