Soooo minty, soooo good :)

Post miałam wrzucić już w zeszłym tygodniu, ale cóż... początek szkoły, przedszkoli i - niestety - początek chorowania wśród dzieci... a mi wystarczy jedno czyjeś kichnięcie :/ więc od paru dni chorujemy sobie razem z A... Płakać się chce, taki słoneczny weekend był, teraz też taka ładna pogoda, a my w domu uwięzione - i w dodatku nic porobić ciekawego i wykorzystać twórczo tych ostatnich ciepłych dni też siły nie mam, bo wiadomo jak niefajnie choruje się razem z niemowlęciem :/ Dziś musiałam zajrzeć na chwilę do komputera, więc i post do Was leci, a ja wracam zaraz do moich zasp chusteczkowych, termometrów i całej reszty tych niewątpliwych przyjemności :(

Jak wspomniałam obecnie zupełnie się obijam, ale wcześniej coś niecoś zmieniałam, przerabiałam, jak to ja... dziś pokażę zmiany, z których jestem bardzo zadowolona, choć tak naprawdę są bardzo subtelne i niewielkie w zasadzie. No i baaardzo minty :)

Zaczęło się od tego, że wpadł mi w oko wazonik... tak, kolejny wazonik, cóż poradzę... a, zaraz, bo nie pokazałam jeszcze poprzedniego nabytku :) Ale wracając do tego najnowszego - był taki, że mało mi oko nie zbielało :) U Ewuni z (oczywiście! :) Minty House. Nagabnięta, mimo urlopu, obiecała pomóc i znalazła dla mnie ostatnią sztukę :)) I jestem przeszczęśliwa, bo jest piękny! Czyż nie??? Dziękuję Kochana!

I ten oto wazonik dał mi kopa do kolejnych zmian, które od dawna miałam w planach, tylko jakoś zebrać się nie mogłam... Kiedyś pomalowałam pewną komódkę biblioteczną, którą pewnie część z Was kojarzy - jeśli nie, jej historia jest tutaj. W planach była turkusowa, tylko mocno rozbielona; i w zasadzie taka wyszła, ale... Niby zestawiona z jakąkolwiek niebieską rzeczą wyraźnie się różniła, lecz za każdym razem, gdy na nią patrzyłam, wydawała mi się zbyt błękitna i drażniło mnie to. Postanowiłam poprawić jej kolor. Niestety - farby z tego mieszalnika rozczarowały mnie ostatecznie. Bardziej zdecydowanego, ale jasnego turkusu w karcie kolorów nie mają, a nawet jeśli coś da się wykombinować - to muszę kupić od razu wielkie wiadro, a na co mi tyle? Zatem sięgnęłam tym razem po pigment - choć tego nie lubię, bo nie ma szans dorobić farby jak zabraknie - i zaczęłam mieszać, a M. malować. Przy okazji zdecydowałam o drobnej korekcie koloru i pójściu w stronę mięty... No i się zaczęło :)

Ciekawą dokumentacją moich kombinacji jest ta deseczka :) Przy okazji dążenia do perfekcji uzyskałam kilka różnych fajnych odcieni, dla których oczywiście już znalazłam przyszłe zastosowanie, więc ilość puszek znacznie mi się po drodze rozrosła :D I widać tu też, że zmiana jednak nastąpiła (górny koniec deski to kolor pierwotny, jeden z pasków na dolnym końcu - to kolor po zmianach), bo czy na zdjęciach niżej jest to też dobrze widoczne, to pewna nie jestem :)

No i ostatecznie moje szufladki wyglądają tak:

A skoro już M. chwycił za wałek, to w trakcie mieszania poprawiliśmy wygląd kilku innych drobiazgów... np. dzbanka widocznego wyżej, ramek do kącika panny A.:

ten turkus wygląda na fotce całkiem, całkiem i w rzeczywistości też
nie był zły... aż nie powiesiłam ramki na ścianie - to było zupełnie nie to, czego chciałam, więc...

... i czegoś jeszcze, ale to coś pokażę innym razem, bo to całkiem inna bajka :) Ale uchylam za to jak widać rąbka tajemnicy nadal okrywającej kącik mojej córeczki :) Jak widać po ramkach niewiele ma wspólnego z biało-różowym królestwem księżniczki, którego chyba niektórzy się spodziewali :D Za to bardzo dużo z kocykiem, który widać na jednej z fotek powyżej... ale więcej o tym też będzie innym już razem :) Na koniec tylko pokażę Wam - dla urozmaicenia kolorystyki posta :) - dwa drobiazgi, które kilkakrotnie już się jako tło tu przewijały. Wpadły mi jakiś czas temu w oko wśród nowości w Ikei - to świeczki w szklanych osłonkach ( o ile pamiętam, to był jeszcze jeden kolor?), które będą chyba jeszcze fajniejsze, gdy wypalę te świeczki. Chociaż pasują chyba bardziej na wiosnę, to są tak urocze, że nie mogłam się oprzeć! I okazało się, że idealnie pasują mi do wrzosów i wrzośców, które kilka dni temu naznosiłam do domu - stąd fotka wyjątkowo bez żółtego wazonika, który jakoś co chwila się dziś w tle plącze :))

Pozdrawiam i uciekam chorować z A.!
ushii