Len, moja miłość...

Zanim zacznę moją dzisiejszą opowieść - bardzo chciałam Wam podziękować za tyle przemiłych słów o naszym poddaszu w Werandzie - w mailach, komentarzach, smsach i rozmowach - czytanie i słuchanie tego wszystkiego sprawiło mi ogromną przyjemność!!

Dziękuję Wam również za wszystkie inne komentarze i ślady Waszej wizyty w moich blogowych progach, jakie czasem zostawiacie. Choć nie zawsze jestem w stanie odpisać - to z uwagą czytam każde słowo! To naprawdę bardzo wiele dla mnie znaczy i daje mnóstwo motywacji do dalszego pisania - bo wiem, że nie piszę w pustkę, że ktoś lubi do mnie zaglądać, że ktoś znajduje tu inspiracje dla zmian we własnych czterech kątach, a ktoś inny dzięki wizycie u mnie nabiera ochoty, by samemu poprowadzić bloga :)  Dziękuję! Choć już dawno po sezonie na nie - w podzięce mam moje ulubione kwiaty dla Was :) W ulubionym naczynku na dokładkę :)

A wracając do tutułowego lnu...

Często jest tak, że mam pewien pomysł, bardzo mi się podoba i koniecznie chcę go zrealizować. Ale czasem trzeba w tym celu kupić jakieś materiały i narzędzia (w dodatku nie zawsze łatwo dostępne lub osiągalne finansowo) - co powoduje pewne opóźnienie, a czasem po prostu trzeba wypędzić z siebie lenia. I tak niektóre pomysły nabierają mocy urzędowej zanim wprowadzę je w czyn... czasem tej mocy muszą nabrać najwyraźniej dużo, bo czasu mija sporo. Na przykład rok albo dwa...albo znacznie, znacznie więcej, tak jak w tym przypadku.

Materiał kupiłam, hmm.. dawno temu. Pomysł - był jeszcze dawniejszy (bo idealnego materiału dostać nie mogłam przez baaardzo długi czas). Ale - najpierw przyczyny obiektywne (brak materiału, potem awaria maszyny, później jeszcze mój wypadek), potem te bardziej osobiste (czytaj: leń) spowodowały niejakie opóźnienie. No i jeszcze zrobienie zdjęć, czasem to trwa i trwa... Jednak co się odwlecze to nie uciecze :)

Ale od początku. Dla przypomnienia - tak się prezentowała nasza kanapownia we wcześniejszych odsłonach. Zaczęło się tak:

To był nasz pierwszy poważny mebel w mieszkaniu i jak dotąd jeden z najdroższych, wydałam na nią całą ówczesną pensję! Ale choć starannie ją wybierałam, gdy już pojawiła się w domu - nie obdarzyłam jej pełnią uczuć. Bo kolor nie całkiem był taki jaki chciałam i jaki widziałam na wzorniku :( Ale była i jest superwygodna, bardzo starannie wykonana i solidna - więc jej wymiany nawet pod uwagę nie brałam.

Były próby tymczasowej poprawy sytuacji - pojawiły się dekoracje z moich ulubionych skrzynek na wino, poduszeczki i inne takie... 

Potem podnóżek zmienił formę na bardziej wygodną i praktyczną, a ściany wokół stopniowo się zapełniły... stoliczek przyboczny bez żalu przemalowałam wkrótce po zakupie, by nabrał urody... i do szczęścia brakowało tylko tego jednego...

Bo jak napisałam - wymiana kanapy w grę nie wchodziła absolutnie, mimo koloru uwielbiałam ją - za wygodę. Ale zmiana obicia - jak najbardziej, planowałam to prawie od samego początku. Tylko przelotnie, gdy ją kupowaliśmy, zachwyciły mnie tkaniny odporne na plamy, szybko wróciłam do mojej miłości - lnu. Zapragnęłam szarego, zgrzebnego, spranego płótna i już. I nareszcie, od jakiegoś czasu - dokładnie tak mam :))

Zatem oto jest, proszę Państwa, w końcu i na blogu - jest!! Nowa odsłona mojej kanapy!!!!!!

Choć kanapa w nowej wersji funkcjonuje już trochę, to nadal gdy na nią spojrzę cieszę się jak dziecko :)) Teraz jest po prostu I-D-E-A-L-N-I-E! La, la, la :)))))))

Pokrowiec jest całkowicie zdejmowany do prania. I to mnie najbardziej cieszy, bo choć plamoodporne pokrycie w teorii jest świetne, to i tak z czasem przestaje wyglądać jak nowe - szczególnie na bocznych oparciach, których do pralki przecież nie wsadzę :) A moje dzieło mogę prać ile chcę i raczej niewiele się zmieni.

Udało mi się nawet pamiętać o zrobieniu fotek z poszczególnych etapów produkcji pokrowca - ale to już temat na oddzielnego posta, bo tu już dość zdjęć nawciskałam :)

Jak widać z powyższych fotek zmian w naszej kanapowni nastąpiło więcej - dość dawno już temu wymieniłam lub poprzestawiałam chociażby lampy, zmieniła się ilość deseczek nad kanapą i różne inne takie - i najwyższy czas pokazać to w całości, bo na blogu wciąż tylko nieaktualne zdjęcia wiszą... Drugą stronę tego kącika pokazywałam jakiś czas temu, można ją zobaczyć tutaj... ale znów zachodzą tam zmiany, he he - więc niebawem pokażę ją jeszcze raz :D

A dziś jeszcze na zakończenie mały detal - stoliczek. Może zwróciliście uwagę, ze na najświeższych zdjęciach jest trochę inny, niż poprzednio? No cóż... mieszkanie to nie muzeum, a meble to tylko meble. I czasem zdarzy się mała demolka - tak właśnie stało się ze stoliczkiem (o którym było np tutaj), stojącym niegdyś w części wejściowej do mieszkania. Po jednej z imprez niestety uszkodził się nieco jego blat, więc poddaliśmy go szybkiej przeróbce... Obcięliśmy zaokrąglenia (ale tak, ze kiedyś ewentualnie będzie je można przywrócić), zamontowaliśmy nowy blat i wykończyliśmy jego brzegi listewkami, a na koniec całość pomalowaliśmy.

Taki był kiedyś...

Co prawda całkowicie zmienił się jego charakter, ale nie żałuję, bo w tej wersji chyba lubię go nawet bardziej - i mam jeszcze praktyczne szufladki koło kanapy :) A oto wyżej wymieniony w pełnej krasie:

Pozdrawiam,
ushii