O ludzkiej życzliwości, czyli z cyklu "Przed i po" :)

Kilka dobrych miesięcy temu Ita pokazała krzesełko. Dokładnie takie, jakie mi się od dawna marzyło, ale u mnie to takie trafiają się niezbyt często, a jak już, to o cenach tu wspominać nie będę... A dobra duszyczka Ita co zrobiła? Skończyła jej się kawa i poszła na zakupy... a wróciła z dwoma krzesełkami dla mnie!!! I podnóżek jeszcze dorzuciła! Ileż było radości :)))))

Troszkę to trwało, zanim krzesełka trafiły do mnie, potem pogoda i chorowanie utrudniały mi zajęcie się nimi... Aż wreszcie... TA-DAM:

A tak wyglądały tuż przed akcją odświeżającą:

Kilkanaście gwoździ, milion zszywek i kilka zużytych papierów ściernych później, w trakcie klejenia... jeszcze tylko malowanie (to działka M.), pasy, siedzisko i tapcerowanie (to ja)...

I już!!! Po to mi była podusia :)

Ituś kochana - jeszcze raz Ci ogromnie dziękuję!!!! Megabuziol dla Ciebie, jesteś fantastyczna!!! Btw, strasznie sympatyczna z niej osóbka, wiecie? Cały czas się śmieje, uwielbiam takich ludzi :D

Fotela nie pokazuję na docelowym miejscu, bo przypisany jest do sypialni, jednak na razie stoi w części dziennej, w zastępstwie mebelka, który pokażę mam nadzieję niebawem ... A jak już powędruje na swoje miejsce, to w towarzystwie mojego najnowszego tworu, z którego jestem niesłychanie dumna :) Ale dziś go nie pokażę, będzie następnym razem :)

Za to opowiem może jeszcze o mebelku widocznym koło fotela... oryginalnie był to stary, czarny ikeowski lack, kupiony jeszcze do mojego dawnego pokoju, gdzie był jedynym meblem poza futonem :) W nowym mieszaniu też się świetnie sprawdził jako siedzisko na imprezach, uległ tylko znaczącej metamorfozie - przemalowaliśmy go, dodaliśmy własnoręcznie zrobione szuflady i wykończyliśmy listewkami ozdobnymi. Marzyła mi się co prawda komoda, ale niestety żaden mebel w tym miejscu nie pasował, bo nie mogłabym rozkładać kanapy do spania, a goście są jednak dla mnie najważniejsi :) Ale ostatnio nabyłam komódkę, którą pokazywałam ostatnio... i wkrótce ława odejdzie na emeryturę, chociaż jak na razie nie mam pojęcia co z nią zrobić :)

Dużo dziś u mnie zapowiedzi, ale też dużo się dzieje... piątek był dla mnie dniem, hmm... niezwykłym. Zniknął ogromny ciężar, jaki przytłaczał mnie psychicznie od dwóch ponad lat i odbierał siłę by cieszyć się z życia... ciągle jeszcze nie mogę się otrząsnąć i przyzwyczaić do tej myśli :) Dlatego wybaczcie, ze jeszcze nie odpisuję, nie komentuję, nie kręcę się tam i owam... nie jestem w stanie :D Ale postaram się sprężyć i wrócę niebawem! Chciałbym jednak już dziś z całego serca podziękować wszystkim za wpisy pod poprzednim postem :) Bardzo, bardzo mi miło! Dziękuje za wszystkie gratulacje, ze o komplementach (zwłaszcza dotyczących mojej skromnej osóbki :) nie wspomnę! Normalnie czytałam i puchłam przed komputerem, jeszcze troszkę i ulecę w niebo jak balonik :) Dla Was wszystkich - milion uśmiechów słonecznych jak dzisiejszy dzień :)

Pozdrawiam wszystkich moich gości - i przypominam o trwającym cały czas moim candy na Ma belle Maison!

ushii