Znów otwieram podwoje - ostatnie wcielenie ściany!

Pamiętacie ten post? Pokazywałam tam kolejne wersje jednego kącika i zapowiadałam odsłonę kolejnej. Odrobinę mi się z publikacją tego zakątka zeszło, ciągle jeszcze chciałam jakiś drobiazg jeden czy drugi poprawić, a tak można przecież w nieskończoność... więc - po ponad rocznym przeciąganiu tematu - oto jest*.

Kiedyś, gdy wpadła do mnie z wizytą Renia z Artystycznego Domu, chciała zlokalizować, gdzie też ja mam warsztat pracy - bez powodzenia :) Bo był nim i stół, i każda płaska powierzchnia wokół, i łóżko w sypialni... i podłoga w przedpokoju :) Ale dobrych kilka miesięcy temu (no, a dokładnie to ponad rok w sumie - jakiś czas temu już tego posta zaczęłam pisać :D ) to się zmieniło! Plany były już dawno, ale znaleźć odpowiedniej wielkości i wysokości stolik, stary i drewniany, z szufladką i jeszcze podobający-mi-się-z-ładnymi-nóżkami... aha, no i jeszcze coś taniego, żeby nie szkoda było przerabiać. Wcale nie jest o to łatwo w mieście, w którym klamociarni kompletnie brak. I oczywiście - jak tylko zdarzyło się, że spacerowałam sobie bez nastawiania się na zakupy i jakiś konkretnych nadziei - stał sobie dokładnie taki pod stertą decoupageowych prac. Sprzedawca chyba nie myślał nad jego sprzedażą, bo całkiem nie wiedział jaką cenę powiedzieć, wzięłam go z zaskoczenia... więc jak już ją usłyszałam, to uśmiech miałam od ucha do ucha i wiedziałam, że się stamtąd nie ruszę, żeby nie wiem co :) Brakowało mu co prawda szufladki, ale cała reszta była w doskonałym stanie pod warstwą farby olejnej. Tak wyglądał po wstępnym oczyszczeniu i dorobieniu szuflady...

Do tego jeszcze wymarzyłam sobie półeczkę, w bardzo konkretnym kształcie. Szczęśliwie tu już problemów nie było, miałam jedną staruszkę odzyskaną w pewnej akcji meblowej (szczegóły - tutaj oraz tutaj :). Wystarczyło dołożyć kilka listewek...

...trochę poskręcać i pomalować, dodać wieszaczki, które zostały mi z półki przedpokojowej (O! chyba jej też jeszcze nie pokazywałam? hmm... muszę to nadrobić). I już! Tutaj jeszcze w fazie przed malowaniem - taki kształt mi się właśnie marzył:

I tak oto powstały zaczątki mojego osobistego kącika :)

Teraz nastąpił czas szlifowania, malowania i wykańczania. Szufladce dołożyłam stary uchwyt, od szafki, która dekoruje nasz "hol". I... tadam!!! Mój kraftowy kącik!!

Przypomnijmy, najpierw było tak:

A po zmianach...

To do tego kącika właśnie skonstruowałam manekina, który już parokrotnie się tu przewijał (no bo to kącik do szycia również), z myślą o nim też przerabiałam biblioteczną komódkę (o której pisałam tutaj) i koszyk na koronki (zdjęcia i szczegóły tutaj). Ostatecznie to miejsce wygląda tak...

 

 

...chociaż ciągle powstają nowe różności i ulepszenia do tego kąta, więc... ekhm... kącik tak naprawdę już teraz wygląda ciut inaczej niż na tych zdjęciach, które trochę się na publikację naczekały :) Acz to już tylko drobiazgi, np. komódka widoczna na blacie przechodzi metamorfozę - ale o niej może więcej następnym razem... podobnie zresztą jak o części "lustrzanej" tej ściany, która też wygląda już inaczej (na razie w poprzednim wcieleniu jest do obejrzenia w poście wspomnianym na początku, o tutaj). Dziś pokażę jeszcze jedna część tego zakątka, niewidoczną na co dzień.

Brakowało mi miejsca na tkaniny do szycia, bo układanie ich w różnych skrzyniach itp. nie sprawdziło się zupełnie - zawsze potrzebny był ten kawałek leżący na samym spodzie. Czyli potrzebowałam regalika, najchętniej zamykanego/zasłanianego, żebym nie musiała go oglądać, gdy nie pracuję. Kącik zaplanowałam sobie tuż obok bardzo pojemnego schowka pod skosem, który zbudowaliśmy w czasie remontu, więc rozwiązanie było oczywiste. Wystarczyło tylko zbić ze sobą kilka skrzynek po winie pozbawionych jednego boku i... proszę bardzo, mam gratisowy regalik i miejsce na maszynę i inne przydasie:

A na koniec coś z dedykacja dla scraperek, które czasem do mnie tu zaglądają :) Daruję sobie prezentację zawartości mojej szuflady z dziurkaczami, bo chyba niewiele osób ona zainteresuje, ale... oto dziurkacz - rodzinna pamiątka, po dziadku M., który wcale papierowymi zabawami się nie parał :) Prawdziwy dziurkacz biletowy!

Pozdrawiam,
ushii

* EDIT: Kolejne wcielenia tego kąta znajdziecie tutaj, a najbardziej aktualną wersję - tutaj :)